مرکز آموزشی درمانی پورسینا

بیمارستان پورسینا در گذر زمان ...

پس از تاسیس اولین بیمارستان رشت، در سال  1284 خورشیدی مردم بتدریج با بستری شدن در بیمارستان آشنا شدند و ترس گذشته را نداشتند . در این هنگام رشت یکی از میدان های نبرد بین انقلابییون ( مشروطه طلبان و آزادی خواهان جنگل ) و قوای ضد انقلاب ( داخلی و خارجی ) و قوای متجاوز بین المللی ( روس ها و انگلیس ها) بود. از طرفی بیماری های بومی  و برخی از مشکلات مانند سل، مالاریا، قحطی، بدی تغذیه و نبود امکانات ، زندگی مردم را طاقت فرسا ساخته بود. در چنین هنگامه ای بیمارستان 12 تختخوابه آقا سید علی آقا ( اولین بیمارستان رشت)  جوابگوی  نیازمندان و مجروحین جنگی نبود، لذا به مقتضای شرایط به وجود آمده پزشکان فعال و  آشنا به مقتضیات زمان ، انجمن خیریه را به تکاپو واداشتند تا به فکر چاره باشند.
در این راستا هیات موسسی به ریاست و زعامت  آیت الله سید حسن آقا اشکوری تشکیل جلسه داد. هیات  مذکور با کمک انجمن خیریه و خودیاری اهالی رشت در اواخر قرن سیزده هجری موفق به تشکیل دومین بیمارستان در گذرگاه بیستون ( خیابان طالقانی امروز ) به نام بیمارستان ملی  شد.
بیمارستان در زمینی به مساحت دو هزار متر و در  ساختمانی دو طبقه ، کرسی بلند،  در کوچه ای کوتاه و بن بست ، نزدیک به خیابان قرار داشت . کرسی ساختمان 2 متر ارتفاع داشت و با پنج پله از سطح زمین فاصله می گرفت. پله ها دایره ای  شکل در میانه ی ضلع شمالی ساختمان قرار داشتند. در گوشه راست ساختمان پله هایی داخلی ساخته شده بود که طبقه اول را به دوم متصل می ساخت. طبقه اول دارای شش اتاق بزرگ بود و طبقه ی دوم دو سالن بزرگ و چهار اتاق متوسط داشت  و  هیات موسس  ماهانه 400 قران  به عنوان پیشکش کرایه می داد.

گفتنی است که برای این بیمارستان 24 تختخواب تهیه شده بود: 8 تختخواب برای بخش جراحی که در طبقه ی دوم قرار گرفته بود و 16 تختخواب برای بخش داخلی که در طبقه اول قرار داشت. همچنین دکتر یداله خان ( بشر دوست )، دکتر موسی خان فیض، دکتر منصور باور، دکتر علی خان فارسی، دکتر تاشچیان و دکتر تاکویی اطبای بیمارستان را تشکیل می دادند و حسن فرنود، رضا خراسانی ، حکیمی اشکوری، عباس کمایی و  خانم تاکویی جزو اولین پرستاران این بیمارستان بودند.
 در سال 1303 زمینی  به مساحت 7 هکتار از محل عواید چند نمایشنامه، در ناصریه رشت خریداری شد و با ساخته  و آماده  شدن ساختمان جدید در سال 1307 بیمارستان ملی  به ساختمان جدید منتقل شد  ولی به طور کلی  در روز دوشنبه  ششم خرداد ماه  1308 ساعت 5 بعدظهر بیمارستان ملی در حضور( آقای افشار) حکمران گیلان و جمعی از معاریف با سخنرانی نعمت زاده ( میرزا ابراهیم )عضو شهرداری رشت افتتاح شد.  شایان ذکر  است که روز بعد مردم از بیمارستان بازدید نموده و با شربت و شیرینی از آنها پذیرایی شد. در این راستا مکان قدیم نیز به قطعات مختلف تقسیم و نوسازی گردید.
گفتنی است  صحرای ناصریه جلگه ای سرسبز و وسیع و بخشی از صحرای لوندیه – منطقه ای بین دو رودخانه سییاورود ( سییاورودبار – صیقلان رود ) و گوهررود بود. لوندیه به تدریج به قطعات متعددی تقسیم شد ، باربند محله، چهار برادران ، بیمارخانه ، چله خانه ، خمیران زاهدان و ناصریه . لذا ناصریه بخشی از لوندیه است که در مجاورت گوهررود بوده و از زمان سلطنت ناصرالدین شاه به این نام نامیده شده است.  شایان ذکر است که صحرای ناصریه تا سال 1304 خورشیدی در محدوده ی جنوبی بیرون شهر رشت قرار داشت و حومه رشت محسوب می شد. حد شمالی زمین ناصریه را امروز خیابان پورسینا تشکیل می دهد.
در سال 1317 به علت پیدایش اختلاف بین هیات موسس به ریاست پیربازاری و صحیه ی کل مملکتی، اداره ی بیمارستان از دست بانیان اصلی خارج و به دولت واگذار شد و اسم بیمارستان نیز به پورسینا تغییر نام داد .
این بیمارستان در سال 1327 به وزارت بهداری تحویل گردید و پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1358 از هلال احمر گیلان منتزع گردید و در سال 1365 نیز به دانشگاه علوم پزشکی گیلان واگذار و به عنوان یک مرکز اموزشی درمانی مورد بهره برداری قرار گرفت .هم اکنون این مرکز با مساحت 36 هزار متر مربع و با زیر بنای حدود 15 هزار متر مربع دارای بخش های بستری از قبیل : ارتوپدی ، جراحی عمومی ، جراحی ترمیمی ، جراحی مغز و اعصاب ، داخلی ، داخلی اعصاب ، استروک، اورژانس 1 و 2 ، ICU جنرال ، ICU اعصاب، اتاق عمل 1 و 2 ، آنژوگرافی عروق محیطی و واحد های پاراکلینیک شامل : فیزیوتراپی ، EMG ، EEG ، ECG ، LTM آزمایشگاه، رادیولوژی، سی تی اسکن، سونو گرافی، MRI و TCD ، پاتولوژی، آندوسکوپی و کولونوسکوپی در حال فعالیت است.